کد مطلب:231272 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:302
یاد محبوب
اگر كسی امام زمان علیه السلام را شناخت، دیگر یادش را از خاطر نخواهد برد.
اگر كسی مهربانی های او را دید، دیگر فراموشش نخواهد كرد.
اگر كسی طعم شیرین انس با امام زمان علیه السلام را چشید همیشه به یادش خواهد بود.
بیان شیوائی است از مولا علی علیه السلام كه:
«من أحب شیئا لهج بذكره». [1] .
هر كه، چیزی را دوست بدارد همواره نام آن را بر زبان دارد.
از جمله راه های مداومت در ذكر و یاد حضرت، سرودن و خواندن شعر در فضایل و مناقب امام عصر علیه السلام است.
امام رضا علیه السلام می فرماید:
«هر مؤمنی كه در مدح ما شعری بسراید، خداوند در بهشت منزلگاهی را برای او بنا می كند كه وسعتش هفت برابر دنیاست، و در آن جا، هر فرشته ی مقرب و هر پیامبر فرستاده شده ای او را زیارت می كند.» [2] .
زمانی كه امام رضا علیه السلام از نزد مأمون باز می گشتند، ابونواس شاعر
[ صفحه 80]
نزد آن بزرگوار رفته و عرض سلام كرد و گفت: ای پسر پیامبر! من درباره ی شما اشعاری سروده ام، دوست دارم شما آن را بشنوید.
فرمودند: اشعارت را بیاور.
وقتی ابونواس اشعار خود را قرائت كرد، فرمودند: «به یقین هیچ كس در سرودن اشعاری كه برای ما آوردی بر تو سبقت نگرفته بود، خداوند بهترین پاداش را به تو عنایت فرماید.» سپس از غلام خود سؤال كردند: آیا از خرجی چیزی نزد تو هست؟
پاسخ داد: آری! سیصد دینار.
حضرت امر كردند آن را بیاورد و به شاعر تقدیم نماید. سپس به غلام فرمود: شاید آنها در نظرش كم جلوه كند. مركب را هم بیاور، غلام آن را آورده و حضرت آن را به ابونواس اهداء نمود. [3] .
اگر كسی مهربانی های او را دید، دیگر فراموشش نخواهد كرد.
اگر كسی طعم شیرین انس با امام زمان علیه السلام را چشید همیشه به یادش خواهد بود.
بیان شیوائی است از مولا علی علیه السلام كه:
«من أحب شیئا لهج بذكره». [1] .
هر كه، چیزی را دوست بدارد همواره نام آن را بر زبان دارد.
از جمله راه های مداومت در ذكر و یاد حضرت، سرودن و خواندن شعر در فضایل و مناقب امام عصر علیه السلام است.
امام رضا علیه السلام می فرماید:
«هر مؤمنی كه در مدح ما شعری بسراید، خداوند در بهشت منزلگاهی را برای او بنا می كند كه وسعتش هفت برابر دنیاست، و در آن جا، هر فرشته ی مقرب و هر پیامبر فرستاده شده ای او را زیارت می كند.» [2] .
زمانی كه امام رضا علیه السلام از نزد مأمون باز می گشتند، ابونواس شاعر
[ صفحه 80]
نزد آن بزرگوار رفته و عرض سلام كرد و گفت: ای پسر پیامبر! من درباره ی شما اشعاری سروده ام، دوست دارم شما آن را بشنوید.
فرمودند: اشعارت را بیاور.
وقتی ابونواس اشعار خود را قرائت كرد، فرمودند: «به یقین هیچ كس در سرودن اشعاری كه برای ما آوردی بر تو سبقت نگرفته بود، خداوند بهترین پاداش را به تو عنایت فرماید.» سپس از غلام خود سؤال كردند: آیا از خرجی چیزی نزد تو هست؟
پاسخ داد: آری! سیصد دینار.
حضرت امر كردند آن را بیاورد و به شاعر تقدیم نماید. سپس به غلام فرمود: شاید آنها در نظرش كم جلوه كند. مركب را هم بیاور، غلام آن را آورده و حضرت آن را به ابونواس اهداء نمود. [3] .
[1] غررالحكم و دررالكلم، ج 5، ح 7851.
[2] وسائل الشيعه، ج 10، ص 468.
[3] بحارالانوار، ج 49، ص 148، ح 24.